Na motylicę wystarczy orzech włoski. Część suszu trzymam w szopce, nie jest szczelna, co chce to wleci. jedyną ochroną są liście orzecha. Naprawdę skutkuje. Polecam. Większośc kostek do WC wybija motylicę do zera. Pozdrawiam, polbart----- Jeśli chodzi o herbatę to jak najbardziej dodaję liście herbaty zielonej do kompostu jak też herbaty jednorazowe w torebkach, obrywam tylko plastikowe uchwyty. Mam na działce dwa drzewa orzecha włoskiego. W tamtym roku liście paliłem ale w tym dodałem już do kompostu, właściwie każde liście dodaję do kompostu. Liście orzecha włoskiego najlepiej zerwać z drzewa w drugiej połowie maja. Można również zebrać je w czerwcu i też będą doskonałe do leczniczego przeznaczenia. Zrywając liście, które chcemy wykorzystać w celach leczniczych, należy zwrócić baczną uwagę na to, by były mięsiste i dobrze rozwinięte, jak również na to, by Uważajmy również na liście orzecha włoskiego i orzecha czarnego. Są one bogate w związki chemiczne, ograniczające i szkodliwe dla większości roślin, które sadzimy w ogrodzie. Jądra orzecha włoskiego zawierają żelazo, które może rozwiązać problemy z anemią, anemią i niskim poziomem hemoglobiny. Ponadto orzech zawiera białko – to jest pytanie, skąd wziąć białko w wegetarianizmie. W przeciwieństwie do zwierząt, białko orzecha jest znacznie łatwiej wchłaniane i ma znacznie mniej negatywnych Lecznicze działanie orzecha włoskiego jest znane już od starożytności. Obecnie liście orzecha stosuje się w przewlekłych nieżytach żołądka i jelit, biegunkach, krwawieniach z przewodu pokarmowego, w schorzeniach skóry, nadmiernym poceniu stóp, zapaleniu jamy ustnej i dziąseł, w żylakach odbytu oraz zapaleniu sromu i pochwy . Liście orzecha włoskiego (Juglans regia) Stosowane są w postaci wyciągów wodnych do pielęgnacji skóry w celu odkażenia jej i złagodzenia stanu zapalnego. Pomagają w przypadku skórnych grzybic, zakażeń bakteryjnych i łupieżu. Dodatkowo mogą posłużyć do barwienia włosów na brąz. Surowiec ten obecny był w ludowej medycynie Europy i Azji już kilka wieków temu. W Europie napary z liści orzecha włoskiego zalecano przy biegunkach, cukrzycy, krwawieniach wewnętrznych i pasożytach. Chińczycy leczyli nimi astmę, zaparcia, obniżony popęd płciowy i chorobę beri-beri, a Hindusi reumatyzm. LIŚCIE ORZECHA WŁOSKIEGO – DZIAŁANIE Właściwości prozdrowotne: Przetwory z liści orzecha włoskiego charakteryzują się działaniem antyseptycznym, przeciwdrobnoustrojowym i ściągającym. Pomagają złagodzić stany zapalne skóry i ułatwiają pozbycie się skórnych grzybic i zakażeń bakteryjnych. Pomagają zmniejszyć nadmierną potliwość skóry. Pogłębiają koloryt brązowych włosów. Pomagają ograniczyć występowanie łupieżu. Stosowane wewnętrznie pomagają zahamować niekorzystny przerost flory bakteryjnej i drożdżakowej w jelitach, a także sprzyjają usuwaniu pasożytów. [1, 2] LIŚCIE ORZECHA WŁOSKIEGO – ZASTOSOWANIE problemy skórne grzybice i inne zakażenia skóry łupież stany zapalne skóry do płukania włosów w celu podkreślenia ich brązowego koloru wewnętrznie w celu oczyszczenia z niekorzystnych drobnoustrojów SKŁAD Suszone liście orzecha włoskiego 100%. Surowiec najwyższej jakości! LIŚCIE ORZECHA WŁOSKIEGO – DAWKOWANIE I SPOSÓB UŻYCIA Orzech włoski – herbata (liść cięty): Napar: 1-2 łyżki pokruszonych liści zalać szklanką wrzącej wody, parzyć pod przykryciem 20 minut. Odwar: 3 łyżki liści na litr wody, gotować minimum 10 minut. Napar lub odwar wypijać rano na czczo (1 szklankę) w celu odkażenia przewodu pokarmowego lub zastosować zewnętrznie do płukania, przemywania, okładów. Większe ilości naparu można wlać do kąpieli. Należy uważać, gdyż wyciągi z liści orzecha barwią włosy i skórę na brązowo. PRZECIWWSKAZANIA Nadwrażliwość na roślinę, ciąża i karmienie piersią. CHARAKTERYSTYKA ROŚLINY Orzech włoski (Juglans regia) to drzewo liściaste z rodziny orzechowatych. Naturalnym obszarem jego występowania jest Europa Południowo-Wschodnia oraz Azja Południowo-Zachodnia, Środkowa i Wschodnia. W Polsce jest uprawiany, czasem dziczeje. Spotkamy go w parkach i przydomowych ogródkach. Drzewo to lubi dobre nasłonecznienie i żyzne, próchnicze gleby. Dorasta do 35 m wysokości, a jego pień może osiągnąć aż 2 m średnicy. Jego korona zwykle jest rozłożysta i szeroka, a nieco węższa i wyższa, jeśli drzewo to rośnie w pobliżu innych drzew. Liście jego są pierzasto złożone z nieparzystej liczby mniejszych listków o owalnym kształcie, jasnozielonej barwie i połyskującej powierzchni. Kwiaty dzielą się na męskie i żeńskie. Męskie mają postać zielonych kotków, żeńskie są owalne i po zapyleniu przekształcają się w owoce. Owoce orzecha włoskiego zaliczane są do nibypestkowców. Jadalne nasiona tkwią w skorupie, która otoczona jest mięsistą, zieloną okrywą. BADANIA LABORATORYJNE Przykładamy wielką uwagę do jakości oferowanych przez nas produktów. Testujemy każdą partię ziół w naszym laboratorium. Do produktu Orzech włoski liść dział jakości naszego Maglabu może dostarczyć: Certyfikat analizy Specyfikację jakościową W takim przypadku prosimy o kontakt e-mail. BIBLIOGRAFIA 1. 2. 3. *** Bohaterem dzisiejszego odcinka jest orzech włoski (łac. Juglans regia). To drzewo właściwie nie rośnie u nas dziko, ale występuje tak powszechnie na naszych ogrodach lub w parkach, że nie powinno być problemu z jego znalezieniem. Orzech włoski dla większości to przede wszystkim orzechy dojrzewające jesienią, które chętnie chrupiemy czy wykorzystujemy do wypieków i sałatek. A tymczasem jego liście oraz zielone, niedojrzałe orzechy mają moc leczniczą i dają się wykorzystać w różnoraki sposób. Właściwości lecznicze orzecha włoskiego Najpierw parę słów o substancjach występujących w liściach i owocach. I tak oto orzech włoski zawiera: garbniki, fenolokwasy, flawonoidy, triterpeny, olejek lotny, sole mineralne, witaminy C, B i P. Moc leczniczą posiadają liście oraz młode, zielone orzechy. Zbiory i przechowywanie Liście do suszenia zbieramy w czerwcu, kiedy są już dobrze wykształcone. Orzechy zbieramy również w czerwcu, ewentualnie na początku lipca, kiedy są jeszcze miękkie. Liście odrywamy od łodyg i suszymy w zacienionym i przewiewnym miejscu. Po wysuszeniu liście powinny mieć naturalną zieloną barwę. Liście zbrązowiałe odrzucamy. Pamiętajmy by zbierane liście nie miały żadnych plam, ani innych objawów chorobowych. Dobrze wysuszone liście przechowujemy w szczelnie zamkniętych pojemnikach. Owoce orzecha włoskiego Lecznicze działanie orzecha włoskiego jest znane już od starożytności. Obecnie liście orzecha stosuje się w przewlekłych nieżytach żołądka i jelit, biegunkach, krwawieniach z przewodu pokarmowego, w schorzeniach skóry, nadmiernym poceniu stóp, zapaleniu jamy ustnej i dziąseł, w żylakach odbytu oraz zapaleniu sromu i pochwy. Liście orzecha włoskiego mają działanie ściągające, grzybobójcze, bakteriobójcze, przeciwzapalne. Jednocześnie obniżają poziom cholesterolu i cukru we krwi, a także poprawiają przemianę materii. Przepisy I jak zwykle po kilku niezbędnych informacjach przedstawiam Państwu kilka przepisów na wykorzystanie orzecha włoskiego. Napar z liści orzecha włoskiego Zalewamy dwiema szklankami wrzątku łyżkę wysuszonych i rozdrobnionych liści orzecha. Pozostawiamy do naciągnięcia przez następne 10-15 minut, odcedzamy i pijemy po pół szklanki trzy razy dziennie w przypadku biegunki, zatruć pokarmowych oraz krwawieniach w przewodzie pokarmowym. Taki napar możemy również stosować zewnętrznie, robiąc okłady w przypadku trądziku, liszaji i zapalenia skóry, a także do obmywań, nasiadówek i płukanek w żylakach odbytu oraz zapaleniu pochwy i sromu. Odwar z liści orzecha włoskiego Bierzemy łyżkę wysuszonych i rozdrobnionych liści orzecha i zalewamy dwiema szklankami letniej wody, następnie podgrzewamy przez 10 minut (nie dopuszczamy do wrzenia). Odwar odstawiamy do naciągnięcia na 5 minut, przecedzamy i pijemy przed jedzeniem 3 razy dziennie po pół szklanki w przypadkach nieżytu żołądka i jelit oraz w zatruciach pokarmowych. Zewnętrznie odwar stosujemy w przypadku potliwości stóp oraz w przypadku stanów zapalnych skóry i grzybicy, a także do płukania jamy ustnej i dziąseł. Lecznicza nalewka na młodych orzechach Bierzemy 10 młodych zielonych orzechów (powinny być na tyle miękkie, by można je bez problemu przebić widelcem), dokładnie je myjemy, a następnie całe kroimy na małe kawałeczki, wkładamy do słoja, przesypujemy 7-8 łyżeczkami cukru i zalewamy 200 ml 70 % wódki zrobionej ze spirytusu. Koniecznie używajmy rękawiczek, bo orzechy straszliwie brudzą skórę. Słój odstawiamy na miesiąc, potrząsając nim codziennie. Po miesiącu przecedzamy nalewkę przez pieluchę lub gazę i przelewamy do ciemnych butelek. Stosujemy 2-3 razy dziennie mieszając 40 kropli z wodą lub na łyżeczce z cukrem. Nalewka zwalcza biegunkę, dolegliwości wątroby, bóle żołądka i jelit, a także oczyszcza organizm. Konfitura z młodych orzechów Bierzemy kilogram młodych orzechów, płuczemy w ciepłej wodzie, a następnie obgotowujemy przez 5 minut w emaliowanym garnku. Najlepiej jeśli emalia jest w ciemnym kolorze, ponieważ orzechy bardzo brudzą. Odstawiamy garnek na 1,5 godziny. Odlewamy wodę, zalewamy ponownie zimną wodą i odstawiamy. Następnego dnia powtarzamy procedurę, czyli odlewamy wodę i ponownie zalewamy zimną i odstawiamy. Przygotowujemy syrop z kilograma cukru i szklanki wody, orzechy odcedzamy i mieszamy z syropem. Następnie smażymy na małym ogniu przez 45-50 minut, po czym dodajemy laskę cynamonu i smażymy dalej przez 15 minut. Usuwamy cynamon, a gorącą konfiturą napełniamy słoiczki, stawiamy do góry dnem i przykrywamy kocem, aby się dobrze zamknęły. Taka konfitura polecana jest dla ludzi z wrzodami żołądka i dwunastnicy. Jednak można ją również wykorzystać do ozdabiania ciast, pierników czy deserów. Czarna barwa konfitury na pewno zadziwi naszych gości. Na koniec jeszcze raz zwracam uwagę na to, by przygotowując nalewkę czy konfiturę zawsze używać rękawiczek. W odcinku pod tytułem „Nalewki – to nie takie trudne” znajdziecie Państwo również przepis na przepyszny likier orzechowy. Pozdrawiam, tym razem orzechowo Willma Więcej o Orzechu włoskim – wikipedia Ocena artykułu: (Głosujących: 18) Orzech włoski – Juglans regia L Orzech włoski jest to pięknym drzewem z rodziny Orzechowatych. Rośnie w stanie dzikim w Azji, poczynając od Turcji, przez Iran, Indie, do Półwyspu Indochińskiego i Japonii. Od kilku wieków orzech jest uprawiany w Europie, także w Polsce, jako drzewo owocowe. Do naszego kraju sprowadziła go z Włoch królowa Bona, stąd jego nazwa ? włoski. Orzech włoski dorasta do 25 m wysokości. Posiada prosty pień, pokryty jasnoszarą korą, podłużnie spękaną. Gałęzie koloru szarooliwkowego, a młode pędy są zielonobrunatne. Liście nieparzystopierzaste, złożone z 5 – 9 listków. Listki podłużnie jajowate lub eliptyczne, zaostrzone, całobrzegie, połyskujące, długości 6 – 12 cm. Kwiaty męskie zebrane w zielonawe kotki, a kwiaty żeńskie w kłębiki. Orzech zakwita w kwietniu lub maju. Owocem orzecha jest duży pestkowiec o średnicy do 6 cm, z zewnętrznązieloną, mięsistą naowocnią, pękającą po dojrzeniu i odsłaniającą twardą, niemal kulistą pestkę, nazwaną orzechem włoskim. Znanych jest wiele odmian uprawnych orzecha włoskiego. Drzewo to zaczyna owocować dopiero po ośmiu latach od zasadzenia, ale później owocuje nawet 60 lat. Najlepszym podłożem dla orzecha jest stanowisko suche, nie lubi wilgoci. Na cele lecznicze obcina się w końcu czerwca całe odpowiednio wykształcone liście, obrywa pojedyncze listki, suszy w przewiewnym i zacienionym miejscu. Otrzymujemy surowiec liście orzecha włoskiego – Folium Juglandis. Mają one barwę zieloną i tracą niezbyt przyjemny zapach wydzielany przy potarciu powierzchni świeżych liści. W końcu lipca zbiera się również niedojrzałe jeszcze, zielone owoce orzecha włoskiego – Fructus Juglandis recens. Można też zbierać owoce dojrzewające, z których obiera się mięsistą naowocnię – Pericarpium Juglandis, i wykorzystuje w stanie świeżym lub po wysuszeniu (surowiec przybiera wówczas barwę niemal czarną). Wymienione surowce mają smak bardzo gorzki i zapach słabo aromatyczny. Z dojrzałych owoców po rozbiciu twardej skorupy otrzymuje się jądra nasienne o dużej wartości dietetycznej. W wysuszonych liściach orzecha włoskiego wyodrębniono do 10% garbników ciągowych, związki naftochinonowe, jak hydrojuglon i ślady juglonu (w świeżych liściach proporcje są odwrotne), flawonoidy – pochodne kwercetyny i kemferolu, leukoantocyjany, kwasy organiczne, do 30 mg% karotenoidów, ślady olejku eterycznego ( pinen, limonen i cyneol), trójterpeny, witaminy i sole mineralne. Naowocnia posiada te same związki, co liście, ale w innych proporcjach, zwłaszcza witaminy C do 1,5% w świeżym surowcu, a także więcej garbników. Jądra nasienne, czyli jadalna część orzechów, zawierają 51 – 69% tłuszczu, zaliczanego do olejów schnących, 20 – 27% związków białkowych i do 12% węglowodanów, ponadto fitosterole, do 3% fityny, szereg witamin i sole mineralne. Liście i owocnia orzecha włoskiego posiadają spory zakres działania leczniczego. Wykazują silne właściwości bakteriobójcze w stosunku do wielu bakterii, przede wszystkim gronkowców, paciorkowców, pałeczek czerwonki bakteryjnej i duru brzusznego oraz ich mutantów antybiotykoopornych. Przez obecność garbników oraz juglonu działają także ściągająco na błony śluzowe jamy ustnej oraz przewodu pokarmowego i na uszkodzoną skórę, zmniejszają ich przepuszczalność dla wody i płynu surowiczego, powstrzymują krwawienia z uszkodzonych naczyń włosowatych i zmniejszają stany zapalne. Mają również własności przeciwgrzybiczne. Wyciągi z orzecha włoskiego stosowane doustnie obniżają poziom cukru we krwi, hamują wydzielanie mleka u kobiet w okresie laktacji, a także unieczynniają szkodliwe związki, które tworzą się w wyniku choroby lub w okresie ją poprzedzającym i ułatwiają usuwanie ich z organizmu. Jest to działanie odtruwające, nazywane w lecznictwie ludowym „czyszczącym krew”. Po podaniu zewnętrznym wyciągów z orzecha włoskiego zauważono silne działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, słabsze przeciwgrzybicze oraz w ograniczonym zakresie przeciwrakowe w początkach nowotworowych zmian skórnych. Łuskane nasiona stanowią wartościowy wysokokaloryczny środek odżywczy i dietetyczny, posiadający nienasycone kwasy tłuszczowe, przyczyniający się do ogólnego wzmocnienia organizmu. Przetwory z liści i naowocni orzecha włoskiego w zalecanych dawkach leczniczych nie wywołują objawów szkodliwych dla zdrowia. W dawkach wyższych mogą powodować nudności i zaparcia. Wyciągi z liści lub naowocni orzecha włoskiego podaje się doustnie w stanach nieżytowych układu pokarmowego, w biegunce na tle bakteryjnym, bolesnych wzdęciach spowodowanych błędami w żywieniu, mniejszych zatruciach pokarmowych, owrzodzeniu jelita grubego, krwawieniach w przewodzie pokarmowym, a nawet wspomagająco w czerwonce i durze brzusznym. Razem z innymi ziołami podaje się w stanach przedcukrzycowych i w początkach cukrzycy oraz pomocniczo w niektórych schorzeniach układu limfatycznego na tle gruźliczym i nowotworowym, jak też w zwiększonej laktacji u kobiet. Stosuje się także w wielu chorobach skórnych, w których wskazane jest stosowanie omawianych surowców samodzielnie lub w kompozycjach, zarówno doustnie, jak i zewnętrznie, przede wszystkim w egzemach, trądziku, liszajach, żylakach odbytu i podudzi, zapaleniu sromu i pochwy, potliwości nóg i zapaleniu jamy ustnej. Używa się też do celów kosmetycznych w podrażnieniu skóry, zaczerwienieniu, świądzie, opryszczce, zapaleniu ropnym i innych. Przetwory z orzecha włoskiego Napar z liścia orzecha włoskiego. Dwie łyżeczki rozdrobnionych liści zalać dwoma szklankami ciepłej wody, przykryć, postawić na bardzo małym ogniu i ogrzać do wrzenia, ale nie gotować. Odstawić na 5 min i przecedzić. Pić po pół szklanki 3 – 4 razy dziennie przed jedzeniem w dolegliwościach żołądkowo – jelitowych oraz innych wymienionych wyżej. Do użytku zewnętrznego zrobić napar w podany wyżej sposób, biorąc łyżki liści orzecha włoskiego i pół łyżki kwiatów rumianku lub kwiatów krwawnika na dwie szklanki wody. Używać do okładów, obmywań, płukanek, irygacji, nasiadówek i kąpieli pełnej lub częściowej, np. nóg. Likier orzechowy. Posiekać drobno 5 sztuk świeżych, niedojrzałych, zielonych orzechów, zalać litra wódki i macerować w zamkniętym słoju 6 tygodni, co jakiś czas wstrząsając, po czym przecedzić. Osobno rozpuścić 200 g cukru w 500 ml wody, zagotować, ostudzić, zmieszać z wyciągiem z orzechów i pozostawić na dwa tygodnie. Pić po – 1 łyżce 1 – 3 razy dziennie między posiłkami w dolegliwościach żołądkowych. Wino orzechowe. Do butelki czerwonego wina gronowego dodać 50 g posiekanych liści, macerować przez 10 dni, po czym przecedzić. Dodać 50 – 150 g cukru, zależnie od smaku, i odstawić na 3 dni. Pić po małym kieliszku 2 – 3 razy dziennie. Wino ma pełny zakres działania liści. Dla chorych na cukrzycę nie słodzić wina cukrem. Zioła przeciwcukrzycowe. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego i liści borówki czernicy oraz po 25 g ziela serdecznika i liści pokrzywy. Zalać łyżki ziół dwoma szklankami wrzącej wody i postawić na parze pod przykryciem na 20 min. Odstawić na 5 min i przecedzić. Wypić w 2 – 3 porcjach w ciągu dnia między posiłkami. Zioła w dermatopatiach. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego, ziela fiołka trójbarwnego i kwiatów jasnoty białej oraz po 25 g korzeni pokrzywy, korzeni łopianu, kłączy perzu i kwiatów rumianku lub kwiatów krwawnika. Zalać dwie łyżki ziół szklankami ciepłej wody i odstawić na 1 – 2 godz. do napęcznienia. Ogrzać do wrzenia, odstawić i po chwili przecedzić. Pić 1/2 – 2/3 szklanki kilka razy dziennie między posiłkami. Te same zioła można bardzo drobno sproszkować i przyjmować po pól łyżeczki w 1/2 szklanki wody 3 – 4 razy dziennie. Można też proszek zmieszać z taką samą ilością miodu lub dżemu i przyjmować po 1 łyżeczce kilka razy dziennie. Zioła działają odtruwające i są skuteczne w niektórych dolegliwościach skórnych, głównie u młodzieży. Zioła w paradontopatii. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego i liści mięty pieprzowej oraz po 25 g ziela tymianku lub macierzanki, ziela skrzypu, kwiatów nagietka i liści szałwi. Zalać jedną łyżeczkę ziół połową szklanki ciepłej wody i postawić na parze pod przykryciem na pół godziny. Odstawić na kilka minut i przecedzić. Dodać kilka kropli Propolanu. Część płynu użyć do płukania dziąseł, utrzymując go kilka minut w ustach. Drugą część użyć do okładów. Zwitki waty moczyć w naparze, przykładać na chore dziąsła na 5 – 10 min kilka razy dziennie. Źródło: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie ? Aleksander Ożarowski i Wacław Jaroniewski Zielska, zioła i ziółka – Marta Leśnicka Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google poprzez poniższe frazy kluczowe:yhs-ddc_bdnapar z orzecha włoskiegoorzech włoski leczenienapar z liści orzecha włoskiegoliście orzecha włoskiego aptekaowoce orzechaOrzech Wloski wyciągnalewka z orzecha włoskiego dawkowanieherbata z lisci orzechaorzech wloski medycyna naturalna Autor: Orzech włoski to popularne drzewo owocowe. Czy łatwo jest uprawiać orzech włoski w ogrodzie? Jakie warunki należy mu zapewnić? Co można sadzić pod orzechem włoskim? Poznaj odpowiedzi na te pytania i dowiedz się, jak uprawiać orzechy włoskie w ogrodzie i na działce. Odmiany, sadzenie, cięcie orzecha włoskiego. Wśród uprawianych w naszym kraju drzew owocowych, coraz większym zainteresowaniem cieszy się orzech włoski, rodzący nieduże, pokryte zieloną łupiną i twardą skorupą owoce, będące źródłem witamin i cennych składników odżywczych. >>Przeczytaj też: Orzechy włoskie z ogrodu – smaczne i zdrowe owoce Uprawa orzecha włoskiego w ogrodzie: stanowisko i gleba Mimo rosnącej popularności, orzech włoski nie jest jednak łatwy w uprawie, gdyż pochodzi ze łagodniejszego klimatu i ma dość wysokie wymagania siedliskowe. Jego młode pędy, liście i kwiaty są też bardzo wrażliwe na wiosenne przymrozki, dlatego nie wszędzie może być uprawiany z sukcesem. Drzewo najlepiej czuje się w cieplejszych rejonach kraju na stanowiskach słonecznych i osłoniętych przed wiatrem. Preferuje też gleby głęboko uprawione, umiarkowanie wilgotne, bogate w próchnicę i składniki odżywcze, a także zawierające sporo wapnia i posiadające obojętny lub zasadowy odczyn pH. Nie toleruje natomiast gleb ciężkich, mokrych, zimnych i jałowych, na których źle rośnie i często choruje. Orzechy włoskie tworzą rozbudowany korzeń palowy i nie lubią przesadzania, dlatego od razu należy wybrać dla nich odpowiednie miejsce. Uprawa orzecha włoskiego w ogrodzie: sadzenie Młode drzewka najlepiej sadzić wiosną lub jesienią, gdyż wtedy mają największą szansę na przyjęcie się na nowym stanowisku. Przed ich posadzeniem należy dobrze przygotować glebę (m. in. odchwaścić, głęboko przekopać, zasilić kompostem i w razie potrzeby odkwasić za pomocą wapnowania), a następnie wykopać odpowiednio duży otwór, wypełnić jego dno ziemią kompostową, umieścić w nim korzenie drzewka, zalać je wodą, a następnie uzupełnić otwór resztą ziemi. Po posadzeniu drzewek, podłoże wokół nich należy wyściółkować, a jeśli termin sadzenia przypada na jesień, osłonić rośliny agrowłókniną, która uchroni młode drzewka przed przemarznięciem. >>Przeczytaj też: Sadzenie drzew i krzewów owocowych. Kiedy sadzić drzewa owocowe? Uprawa orzecha włoskiego w ogrodzie: cięcie Jak każde drzewo owocowe, także orzechy włoskie po posadzeniu wymagają przycięcia, co ma na celu nadanie koronie odpowiedniego kształtu i uformowanie jej na właściwej wysokości (1,5-2 m). Cięcie młodych roślin jest ważne również dlatego, że ich pędy są jeszcze dość cienkie i dobrze znoszą zabieg. U starszych egzemplarzy cięcie gałęzi o średnicy większej niż 5 cm. powoduje już trudne do wygojenia rany i osłabia drzewo, dlatego powinno być ograniczone jedynie do cięcia sanitarnego i cięcia prześwietlającego. Cięcie ważne jest też w przypadku odmian szczepionych, gdyż pozwala uformować koronę i usunąć zbędne pędy, wyrastające z podkładki. Zabieg należy wykonać latem (sierpień) lub na przedwiośniu, gdyż orzechy cięte wiosną, wydzielają duże ilości soku, co mocno je osłabia. Sadząc orzechy włoskie, warto pamiętać, że rośliny otrzymane z siewek osiągają bardzo duże rozmiary (w Polsce 8-12 m wysokości i 5-6 m średnicy) i nie nadają się do małych ogrodów. >>Przeczytaj też: Jak i kiedy przycinać drzewa i krzewy owocowe. Cięcie drzew i krzewów owocowych [WIDEO] Do małych ogrodów - szczepione orzechy włoskie Na mniejszych obszarach mogą być uprawiane jedynie orzechy szczepione, które rosną znacznie słabiej i nie tworzą tak rozbudowanych koron. Co można sadzić pod orzechem włoskim? Wybierając miejsce pod uprawę orzecha włoskiego, powinniśmy też pamiętać, że nie jest to roślina zbyt towarzyska, gdyż zawiera w swoich tkankach toksyczną substancję, hamującą wzrost i rozwój innych roślin (juglon). U orzecha włoskiego najwięcej znajduje się jej w świeżych liściach, ale ponieważ substancja szybko ulega rozpadowi pod wpływem powietrza i światła, w suchych liściach nie stanowi już zagrożenia, dlatego pod drzewami ma szansę wyrosnąć trawa. >>Przeczytaj też: Czy orzech włoski "zabije" inne drzewa w ogrodzie? Nieco większym zagrożeniem dla innych roślin mogą być natomiast orzechy włoskie szczepione na podkładce z orzecha czarnego, który wydziela do gleby spore ilości juglonu oraz innych toksycznych substancji alleopatycznych (hamujących rozwój innych roślin), głównie za pomocą korzeni. Dlatego też w jego najbliższym sąsiedztwie nic raczej nie urośnie i nie warto sadzić pod nim żadnych roślin ozdobnych. Odmiany orzecha włoskiego do uprawy w ogrodzie Do uprawy w ogrodzie można wybrać drzewka orzecha włoskiego uzyskane z siewu lub szczepione na podkładkach. Pierwsze dobrze rosną i są bardziej odporne na choroby, ale osiągają duże rozmiary, nie zachowują cech odmianowych i późno wchodzą w okres owocowania (nawet po 10-12 latach). Drugie natomiast doskonale nadają się do uprawy w małych ogrodach, obficie plonują, dobrze zachowują cechy odmianowe i wcześnie wchodzą w okres owocowania (już w 2-3 roku po posadzeniu), ale mogą być nieco bardziej podatne na choroby i wrażliwsze na mróz. Decydując się na uprawę roślin szczepionych, warto też szukać drzewek szczepionych na podkładkach z orzecha włoskiego, unikając orzechów szczepionych na podkładce z orzecha czarnego. Wśród polecanych do uprawy odmian znajdują się przede wszystkim: 'Dodo' - odmiana odporna na mróz, silnie rosnąca, plenna, wrażliwa na antraknozę; rodzi duże, smaczne owoce, 'Targo' - odmiana wczesna, plenna, odporna na mróz, słabiej rosnąca, niezbyt podatna na antraknozę; owoce owalne, smaczne, 'Resovia' - odmiana odporna na mróz, plenna, niezbyt odporna na antraknozę; owoce średniej wielkości, smaczne, 'Leopold' - odmiana o słabym wzroście, odporna na mróz i atrkanozę; owoce średniej wielkości, bardzo smaczne, 'Broadview' - odmiana o silnym wzroście, odporna na mróz i choroby, rodzi podłużne, duże, smaczne owoce. Inne polecane odmiany to 'Apollo', 'Jupiter', 'Koszycki', 'Mars', 'Mleczny wczesny', 'Wiśnicz czerwony'. brusse Witamy na forum! Posty: 7 Rejestracja: 2014-11-05, 11:46 Orzech włoski mocne cięcie w listopadzie możliwe? Witam Chciałbym przyciąć orzecha, rozjaśnić koronę, obniżyć i wyciąć część grubych gałęzi bo zasłaniają inne drzewa, czy listopad gdy jeszcze nie ma mrozów a powiedziałbym że nawet jest bardzo ciepło do 15 stopni jest dobrym okresem na przeprowadzenie tych zabiegów? I czy ktoś z forumowiczów mógłby doradzić jak przyciąć drzewo gdy podeślę zdjęcie? Iga51 Mistrz dyskusji! Posty: 4129 Rejestracja: 2013-10-07, 17:53 Re: Orzech włoski mocne cięcie w listopadzie możliwe? Post autor: Iga51 » 2014-11-05, 21:21 Witaj. Orzech włoski najlepiej ciąć właśnie jesienią po zebraniu owoców. Orzech przycięty wiosną traci bardzo dużo soków („płacze”). Najlepiej ciąć zaraz po zebraniu wszystkich owoców. U mnie ostatnie orzechy zbierane były kilka dni temu. Jak najbardziej możesz jeszcze teraz ciąć. Wstaw zdjęcie, a z pewnością ktoś tutaj pokaże Ci jak masz go przyciąć. tadek Mistrz dyskusji! Posty: 6870 Rejestracja: 2011-10-30, 18:23 Re: Orzech włoski mocne cięcie w listopadzie możliwe? Post autor: tadek » 2014-11-06, 11:54 Z Poradnika ForumCięcie orzecha włoskiego jest ważne szczególnie w przypadku nowo posadzonych drzew (szczególnie tych rozmnażanych przez szczepienie) i ma na celu właściwe uformowanie korony drzewa. Powinna być ona nie niżej niż na wysokości 1,5 m. U orzechów nie ciętych, pozostawionych samopas, korona jest często tworzona zbyt nisko. Trzeba też usuwać pędy wyrastające z podkładki, poniżej miejsca szczepienia. Stare orzechy tnie się głównie w celu prześwietlenia ich korony oraz przycięcia drzew, które osiągnęły już zbyt duże rozmiary. Warto tu pamiętać, że cięcia orzecha włoskiego nie warto odkładać na kolejne lata, gdyż rany po cięciu zbyt grubych gałęzi ciężko się goją. Orzech włoski najlepiej znosi cięcie pędów, których średnica nie przekroczyła 5 cm. Bardzo ważny jest właściwy termin cięcia orzecha włoskiego, gdyż roślina ta cięta w niewłaściwym terminie łatwo zapada na choroby. Niestety panuje wiele sprzeczności co do wyboru terminu cięcia orzecha włoskiego. Często zaleca się cięcie orzecha włoskiego pod koniec zimy lub na przedwiośniu, gdy minie ryzyko silnych mrozów ale rośliny nie rozpoczęły jeszcze wegetacji (luty-marzec). Wydaje się, że ten termin powinien ułatwić gojenie się ran po cięciu i zmniejszyć ryzyko przemarznięcia nowo przyciętych gałęzi. Niestety tak nie jest. Na przedwiośniu z ran po cięciu pędów orzecha włoskiego wypływa dużo soku, co utrudnia gojenie się ran po cięciu i sprzyja infekcjom przez grzyby. Wyciekający sok uniemożliwia też zabezpieczenie ran maścią ogrodniczą. Dlatego wg najnowszych wskazań lepszy termin cięcia orzecha włoskiego to druga połowa maja do początku czerwca, gdy młode przyrosty osiągną długość 5 cm. W tym czasie soki w drzewie krążą już na tyle wolno, że nie obserwuje się dużego ich wycieku. Jest to prawdopodobnie najlepszy termin cięcia orzecha włoskiego w klimacie Polski. Na cięcie orzecha włoskiego należy wybrać ciepły i słoneczny dzień, bez opadów deszczu. Rany po cięciu zabezpieczamy maścią ogrodniczą z dodatkiem środka grzybobójczego. Czytaj dalej - Źródło - Orzech włoski - odmiany, uprawa, sadzenie, cięcie Iga51 Mistrz dyskusji! Posty: 4129 Rejestracja: 2013-10-07, 17:53 Re: Orzech włoski mocne cięcie w listopadzie możliwe? Post autor: Iga51 » 2014-11-06, 18:06 A jednak Tadziu polemizowałabym z tym artykułem. Cytat z netu: "Zwróćmy także uwagę na prognozę pogody, by przez kilka najbliższych dni nie było przymrozków, gdyż osłabione po cięciu rośliny mogą źle to znosić. Nie tniemy roślin, które mają wykształcone pąki i niedługo nadchodzi ich okres kwitnienia. Wiosną nie tniemy winorośli, orzecha włoskiego, brzóz, bzów, niektórych tawuł, migdałowców". Mam stare drzewo orzecha włoskiego. Było ogromne, zbyt wysokie. Owoców miało dosyć w ubiegłych latach ,ale po przycięciu go jesienią po zbiorze owoców, w tym roku ilość owoców przerosła nasze najśmielsze oczekiwania. Było ich przynajmniej dziesięciokrotnie więcej niż w latach ubiegłych. A przycinał je tutejszy sadownik. Dopóki wiadomo, że nie będzie przez kilka dni przymrozków, śmiało można orzech ciąć. Iga51 Mistrz dyskusji! Posty: 4129 Rejestracja: 2013-10-07, 17:53 Re: Orzech włoski mocne cięcie w listopadzie możliwe? Post autor: Iga51 » 2014-11-06, 18:42 Halinko, ale nie u wszystkich. Niektórzy narzekają, że mieli mało orzechów. Ale ja pisałam o tym, ze w ogóle w ubiegłych latach nigdy nie miałam tylu orzechów, co w tym roku. Przez całe 6 lat nie zebrałam w sumie tylu orzechów, co tylko w tym roku. A drzewo jesienią było dość mocno cięte. Iga51 Mistrz dyskusji! Posty: 4129 Rejestracja: 2013-10-07, 17:53 Re: Orzech włoski mocne cięcie w listopadzie możliwe? Post autor: Iga51 » 2014-11-07, 22:45 Uważam, że sam sobie poradziłeś. Ja przycięłabym tak samo. Tę boczną gałąź (konar) z prawej strony odcięłabym całą. W zasadzie korona orzecha powinna zaczynać się od 2 metrów powyżej gruntu, a zdaje się, że ten konar jest dużo niżej. Ta druga kreseczka z prawej strony (powyżej) to skrócona gałązka odchodząca od głównego pnia. Żeby bardziej prześwietlić koronę od góry, powycinałabym jeszcze gałązki krzyżujące się i skierowane do środka . Jest to w zasadzie powtórzenie Twojego cięcia. Myślimy więc tak samo. Może ktoś jeszcze ma inną propozycję. Acha, nie zapomnij o posmarowaniu wszystkich ran maścią ogrodniczą. I nie zwlekaj za długo z cięciem, bo w każdej chwili mogą być przymrozki.

liście orzecha włoskiego na motylicę