Dlaczego mój pies wygląda na zawroty głowy? Zawroty głowy, utrata równowagi i często nudności są częstymi objawami nieprawidłowego funkcjonowania układu przedsionkowego. W idiopatycznej lub „starych psach” choroba przedsionkowa dokładna przyczyna jest nieznana, ale coś pogarsza nerw przedsionkowy lub zakłóca ucho wewnętrzne Jak wygląda pudel miniaturowy? Pudel miniaturowy odznacza się bardzo szlachetnym wyglądem. Jego cechami głównymi jest stosunkowo smukły pyszczek oraz długa szyja. Charakterystycznym elementem rasy jest również kręcona oraz bardzo obfita sierść, o którą należy odpowiednio zadbać. Nie wygląda jak pudel - Nie wiem, dlaczego jest aż tak popularna. Ludzie patrzą za nią na ulicy i zawsze pytają, jakiej jest rasy - powiedziała jej właścicielka, Nanae, cytowana przez brytyjski dziennik "Daily Mirror". Cockapoo – waga. Cockapoo występuje w trzech odmianach wagowych. Cockapoo standardowy – od 9 do 12 kg. Cockapoo miniaturowy – od 6 do 8 kg. Cockapoo toy – poniżej 6 kg. Szata cockapoo. Sierść cockapoo, jak u większości hybryd może przyjmować różne rodzaje. Cockapoo może mieć włos prosty, falisty, a nawet lokowany. Emocje i intelekt psów. 7. Pudel duży – pies o niezwykłej inteligencji. Pudel to jedna z najinteligentniejszych ras. Istnieje naprawdę mała konkurencja w rankingach inteligencji psów. To czyni te psy niezwykle łatwymi w tresurze. Niestety postawiło to pudle w roli cyrkowych ulubieńców. Szczególnie w XIX wieku wykorzystywano je na aneta. A więc masz odpowiedź - suka prawdopodobnie "pudel" + pies NN = mix. Ponieważ geny pudla są b.silne ze względu na wiekowość rasy więc szczeniak będzie być może przypominać z grubsza pudle - wiele jednak zależy od tego co nosi w genach jego matka, w jakim procencie jej genotyp jest pudli a jaki NN. . Goldendoodle to kudłaty, sporych rozmiarów, a przy tym niezwykle łagodny pies. To typowe czworonogi do towarzystwa, choć pełnić mogą także rolę psa ratowniczego, terapeutycznego, myśliwskiego lub asystującego. Nazywane są również Goldie Poos, Golden Poos, Groodles. Psy powstałe z połączenia dwóch ras, czyli tzw. hybrydy cieszą się sporą popularnością. Jednym z bardziej znanych jest goldendoodle. Do jego powstania przyczynił się sukces, jaki odnotowały wcześniej utworzone labradoodle, czyli krzyżówka labradora i pudla. Goldendoodle jako hybryda krzyżowa jest uznana przez amerykański Canine Hybrid Club. Goldendoodle – historia rasy Goldendoodle (niekiedy też spotyka się pisownię golden doodle) to wynik skrzyżowania pudla i golden retrievera. Pierwszy przedstawiciel tej rasy wyhodowany został w 1969 roku. W Polsce rasa ta jest w dalszym ciągu mało znana, lecz na Zachodzie mocno rozpowszechniona. Już w latach dziewięćdziesiątych hodowla goldendoodle upowszechniła się w Australii i USA. Goldendoodle – sylwetka Nie istnieje jeden słuszny wzorzec goldendoodle. Nie pozostaje nic innego, jak zaprezentować uśrednione informacje o tej rasie. Dorosłe osobniki osiągają 14–21 kg masy ciała i 61–66 cm wzrostu w przypadku psów, a 56–58 cm w przypadku suk. Można spotkać psy o sierści prostej, kręconej i falowanej. Bez względu na rodzaj sierści jest ona zawsze dość długa. Umaszczenie także bywa różnorodne. Goldendoodle mogą mieć sierść koloru złotego, białego, kremowego, czekoladowego i czarnego. Umaszczenie jest zazwyczaj jednolite. Goldendoodle – zachowanie i charakter Rasa goldendoodle charakteryzuje się przyjacielskim nastawieniem i dużą łagodnością. Czworonogi te mocno przywiązują się do ludzkiej rodziny i są jej bardzo oddane. Obdarzone doskonałym węchem goldendoodle będą chętnie tropiły. Cechują się też dużą inteligencją. Chętnie uczestniczą w szkoleniach. Nie wykazują agresji. Dobrze znoszą towarzystwo dzieci i innych zwierząt. Lubią spacery, dlatego warto od razu zaopatrzyć się w dobrej jakości obrożę lub szelki oraz smycz. Przedstawiciele tej rasy bardzo dobrze pływają. Doskonale radzą sobie w aportowaniu z lądu i wody. Dlatego też warto wyposażyć się w kilka zabawek, jakimi chętnie bawić się będzie twój pupil, a dla goldendoodle świetnie sprawdzą się mocne i wytrzymałe Puller oraz KONG. Goldendoodle – potrzeby, pielęgnacja, zdrowie Średnia długość życia goldendoodle wynosi 10–15 lat. Czworonogi te cieszą się dobrym zdrowiem. To rasa pierwszej generacji transgranicznej. Oznacza to, że osobniki pochodzące ze skrzyżowania między niepowiązanymi czystej linii rasami lepiej rosną i są zdrowsze niż rodzice z linii. Ze względu na ryzyko alergii zaleca się wykluczenie z ich diety kukurydzy, pszenicy oraz soi i wprowadzenie karmy bezzbozowej. Goldendoodles nie zrzucają dużo sierści, lecz trzeba je regularnie, średnio raz w tygodniu szczotkować. Konieczne są też inne grzebienie i szczotki, dzięki którym możesz zadbać o wygląd pupila. Goldendoodles potrzebują co kilka miesięcy kąpieli. Mogą im wyrastać długie włosy między palcami. Cena psa goldendoodle jest trudna do określenia. Wiąże się to w dużej mierze z dość małym na chwilę obecną zainteresowaniem tą hybrydą. Trudno też spotkać sprawdzone hodowle goldendoodle. W związku z tym najlepszym rozwiązaniem będzie nabycie psa z dobrej zagranicznej hodowli. Koszty mogą być bardzo wysokie (nawet kilkanaście tysięcy złotych). Olga Dąbska Milena Kostrubiec Komentarze Nie znaleziono żadnych opinii Rasy psów – Pudel osób hołduje stereotypowi głoszącemu, że pudle to psy delikatne, wręcz zblazowane. Prawdą jest jednak fakt, że należą do najinteligentniejszych i najbardziej przyjaznych człowiekowi ras, na co nie wskazuje pełen wdzięku chód i nieco hrabiowskie futro. Klasyfikacja 9: Psy ozdobne i do towarzystwaSekcja 2: PudleNie podlega próbom pracyPudel się, że pudel to rasa pochodzenia niemieckiego, nazywana Pudelhund. Standaryzacji dokonano jednak we Francji, gdzie wykorzystywano pudle jako dowodne aportery. Ze względu na dużą popularność rasy w tym kraju uznano ją za rasę narodową europejski znał pudle na długo przed przywiezieniem ich do Anglii; liczne rysunki autorstwa niemieckiego artysty Albrechta Dürera przedstawiają te psy. W XVIII-wiecznej Hiszpanii pudle również cieszyły się ogromną popularnością, o czym świadczą dzieła Francisca Goi. Żaden inny kraj, poza Francją za czasów panowania Ludwika XVI, nie oszalał jednak w takim stopniu na ich rozmiary została wyhodowana w co najmniej trzech rozmiarach:standardowym (pudel duży)miniaturowym„kieszonkowym” (Toy dog)Wg AKC najstarszą odmianą jest rasa o rozmiarach standardowych (czyli pudel duży), był on zatem podstawą hodowlaną dla pozostałych dwóch odmian. Pudel w przeszłości, jak i dziś pudle wykorzystywane są jako aportery wodne, dlatego świetnie współpracują z myśliwymi. Duża zasługa tkwi w nieprzemakalnym futrze, które umożliwia pływanie. Generalnie, wszyscy krewni pudla dużego są uznawani za dobrych pływaków, choć jeden członek tej rodziny, specjalizujący się w wyszukiwaniu trufli (tzw. pudel truflowy), unikał wody. Wykrywanie trufli było powszechnie praktykowane w Anglii, później w Hiszpanii i Niemczech, gdzie jadalne grzyby uznawane były za przysmak. Do ich wyczuwania i wykopywania preferowano mniejsze psy, aby uniknąć zbyt wielu uszkodzeń trufli masywnymi łapami. Niewykluczone zatem, że pudle krzyżowano z terierami, aby stworzyć idealnego „wykrywacza trufli”.Inną rolę zaczęły spełniać w okresie II wojny światowej, kiedy stały się psami wojskowymi (choć, prawdopodobnie, pracowały dla wojsk od co najmniej wieku XVII). W roku 1942 pudel był jedną z 32 ras psów oficjalnie zaklasyfikowanych jako psy pracujące dla na pierwszy rzut oka można dostrzec pełnego energii, inteligentnego i eleganckiego psa o kwadratowej budowie i harmonijnych proporcjach. Oczy są bardzo ciemne, owalne, emanujące spojrzeniem czujnym i inteligentnym. Pysk (kufa) prosty, mocny, wargi przylegające. Uszy raczej długie, opadające, płaskie, zaokrąglone na czubkach, porasta je długa, falista sierść. Ogon ulokowany wysoko – u psów wystawowych może być naturalnej długości lub skrócony o 1/3 lub ½ całkowitej długości w krajach, gdzie obcinanie uszu i ogonów nie jest zakazane. Kiedy zwierzę jest rozluźnione, ogon wisi nisko, podczas aktywności trzyma go naturalnie kręcona, wełnista i gęsta – u psów wystawowych wymagane jest tzw. lwie cięcie lub do niego zbliżone. Charakterystyczne „fryzury” nie są jednak znakiem XIX-wiecznych psich elegantów, ale psów pracujących. Wzorzec strzyżenia został obmyślony z myślą o obowiązkach, jakie psy wykonywały: aporterom dowodnym pozostawiano długą sierść na klatce piersiowej i szyi, aby chroniła organizm przed wychłodzeniem, wygolony zad miał zmniejszać opór wody w czasie pływania. Wyróżnia się dwa rodzaje szaty: lokowatą (delikatny, wełnisty, ale gęsty włos, mocno kędzierzawy, odporny na ucisk dłoni, tworzący równe loki) i sznurową (podobny strukturą do lokowatej szaty z tym, że włosy tworzą charakterystyczne sznury, które u psów wystawowych powinny mieć długość co najmniej 20 cm)Umaszczenie z reguły jednolite, ale zdarza się łaciate. W obrębie rasy występuje wiele wariantów kolorystycznych: biała, czarna, srebrna, morelowa, brązowa, czerwona, kremowa; czasem widoczne są pręgi; sierść na uszach i kryza mogą mieć ciemniejszy pies pracujący (przeważnie myśliwski), często przejawia zachowania instynktowne, głównie oznaczanie terytorium i instynkt łowiecki, który jest wyraźniejszy niż u innych ras. Uważany za psa bardzo energicznego, który łatwo się nudzi, co prowadzi do psocenia. Figlarny charakter to tylko jedna strona medalu, bowiem pudel to pies znany przede wszystkim z lojalności i łatwości w uczeniu się (również posłuszeństwa), dzięki czemu może okazać się idealnym psem do chorobą dotykającą pudle jest choroba Addisona (pierwotna niedoczynność kory nadnerczy), skręt żołądka, zaburzenia pracy tarczycy (nadczynność i niedoczynność), padaczka, choroby nerek, dysplazje stawów, zapaść tchawicy, rak. Rasa jest też podatna na mniej groźne dolegliwości, w tym infekcje ucha prowadzące do zapalenia – przyczyną takiego stanu rzeczy jest, prawdopodobnie, wrastająca do wnętrza małżowiny sierść, zbierająca woskowinę i zanieczyszczenia. Aby uniknąć tej nieprzyjemnej przypadłości, zaleca się regularne czyszczenie uszu i usuwanie włosów z kanału słuchowego. Zawsze należy skonsultować się z weterynarzem, jeśli wystąpi infekcja tego wrażliwego dane i w kłębie: 45 – 62 cmMasa: 16 – 25 kgDługość życia: 11 – 12 latPudel duży – „pudel” pochodzi z języka dolnoniemieckiego, oznaczające tyle, co „pluskać się/taplać się”; Hund to natomiast niemieckie określenie biorą udział w wielu konkursach sportowych, w tym agility, pokazach posłuszeństwa, tropienia, a nawet duży został ulokowany na 2 miejscu w rankingu najinteligentniejszych ras, stworzonym przez Stanley’a często uważa się za psy hipoalergiczne, których sierść nie uczula. Sekret tkwi w dłuższym niż u innych psów procesie wzrostu włosów połączonym z mocnym skrętem. Dzięki lokom alergeny i martwy naskórek uwalniają się wolniej. Mimo to, u osób wrażliwych może wystąpić reakcja alergiczna, głównie z przyczyny silniejszego alergenu, jakim jest Artur Schopenhauer posiadał dwa pudle: Atmę i dramacie Goethego „Faust” Mefistofeles po raz pierwszy pojawia się pod postacią czarnego domoweRasy psówWilczarz irlandzkiCocker spaniel angielskiAmstafBeagleSeter irlandzkiAkitaLeonbergerBorder collieMastif tybetańskiMastyf angielskiPies faraonaBulmastifSznaucer olbrzymNowofundlandOwczarek podhalańskiDogue de BordeauxOwczarek kaukaskiDobermanBernardynChow chowSznaucer miniaturowyGolden retrieverLabradorHusky syberyjskiOwczarek niemieckiDog niemieckiRottweilerBerneński pies pasterskiGrzywacz chińskiBulterierBuldog king charles spanielYorkshire TerrierPsowatePies dingoLikaonCyjonWilk Pudle to bardzo zjawiskowa rasa psów, które uważane są za jedną z pierwszych ras hodowlanych. Pochodzi ona z Francji i datuje się ja na około 500 lat. Jeszcze kilkanaście lat temu, a zwłaszcza w latach siedemdziesiątych cieszyły się ogromną popularnością, która dziś mimo iż nieco słabnie, to nadal przejawia się na światowych wystawach. Istnieje wielu pasjonatów tej rasy, którzy dbają o to, aby zachowała się ona jak najdłużej w czystej postaci. Zarówno wielkość jak i umaszczenie różnicują pudle na różne typy. Pod względem wzrostu wyróżnić można pudle miniaturowe i toy, a także średnie i duże. Umaszczenie natomiast dzieli je na czarne, brązowe, białe, czerwone, morelowe, oraz srebrne. Różnice te są ściśle uwarunkowane krzyżówkami, które przyczyniły się do powstania różnych odmian. Podstawową więc rolą tego psa jest piękny wygląd, Zdobi on wiele wystaw i stanowi charakterystyczny wizerunek niektórych firm, czy obrazów. Nie każdy jednak wie, że pudle mają także zdolności do stróżowania. Ponadto, notowano wiele przypadków zaangażowania tych psów w dogoterapię, co przynosiło ogromne skutki. Świadczy to o ich łagodności i przyjazności. Wbrew pozorom rasa ta pochodzi od przodków myśliwskich, co czyni pudla świetnym tropicielem o niezawodnym węchu. Te cechy sprawiają, że może on posłużyć jako pies policyjny lub ratowniczy. Psy te wymagają jednak szczególnej dbałości o ich pielęgnację. Specyficzna i bardzo wymagająca sierść, musi być często rozczesywana i pielęgnowana kosmetykami przeznaczonymi do tego typu włosia. Są one bardzo drogie, jednak również skuteczne. Tylko pies odpowiednio zadbany i spełniający określone wymogi, ma szansę stać się zwycięzcom konkursów wystawowych. Kryteria dla pudli obejmują harmonijną budowę, kręconą sierść, odpowiednie proporcje, w tym głowę o charakterze wytwornym i liniowym. Oczy pudli powinny być osadzone pod lekkim skosem i stanowić wyrazisty element o bursztynowym kolorze. Umaszczenie i dokładne proporcje, zależne są od typu tego psa i określone przez hodowców w wielu dokumentacjach. Są też jednak cechy, które dyskwalifikują te psy z uczestnictwa w konkursach. Należą do nich nadmierna agresja, depigmentacja nosa, wady zgryzu, niejednolita szata, szczątkowe palce, skarłowacenia, bruzdy, czy wady w kształcie ogona. Istnieje również lista fryzur dozwolonych w czasie wystaw, gdyż psy te często wymagają odpowiedniej pielęgnacji i strzyżenia. Nie są one jednak wyłącznie przeznaczone na wystawy. Często stanowią nieodłącznego domownika i pupila rodziny. Pudle są bowiem bardzo lojalne, ugodowe, posłuszne i towarzyskie. Lubią skupiać na sobie uwagę obecnych, jednak rzadko bywają złośliwe i uparte. Szczególnie charakterystyczne, spośród wielu wymienionych wcześniej typów, są pudle duże. Posiadają one wszystkie najlepsze cechy tej rasy, takie jak inteligencja, dostojność, posłuszność i klasa. Ich chód charakteryzuje się lekkością i zwinnością. Ciekawa jest tez zdolność tych psów do nauki różnego rodzaju sztuczek, dzięki czemu często angażowane są do różnych zadań i pokazów cyrkowych. Kolejną zaletą tej rasy jest brak wywoływania reakcji alergicznych u osób które posiadają skłonności do niej. Sierść pudli bowiem nie zawiera alergenów, wywołujących reakcję alergiczną. Decydując się na pudla, możemy mieć pewność, że potowarzyszy nam od przez długie lata. Rasa ta bowiem należy do długowiecznych . Warto jednak zadbać o to , aby uniknąć przykrych chorób i zwyrodnień u pupila. Mają one skłonność do epilepsji, kłopotów z rzepką kolanową i chorób oczu, co szczególnie dotyczy ras miniaturowych. Duże pudle natomiast mogą cierpieć na skręty żołądka i uszkodzenia stawów biodrowych. Konieczna jest również kontrola uzębienia psów. Do pielęgnacji stosuje się specjalne szczoteczki i pasty przeznaczone dla psów. Jeśli pojawi się kamień nazębny, koniecznie należy udać się do weterynarza, w celu usunięcia go. Posiadanie pudla wymaga wielu poświęceń, zwłaszcza w zakresie czasu. Konieczne są jego regularne wizyty u fryzjera, częste spacery, zabiegi pielęgnacyjne i dbałość o zdrowie psa. Sam w sobie jest również wymagający. Ważne jest też karmienie pudla. W zależności od rozmiarów i aktywności fizycznej, powinien on dostawać odpowiednią ilość karmy. Jeśli decydujemy się gotować samodzielnie psu, należy pamiętać o dodatku witamin, gdyż kasza i mięso nie zawierają ich. Szczególnie istotna w żywieniu psów jest witamina A, będąca naturalnym antyoksydantem i wspomagająca procesy prawidłowego widzenia, oraz witamina D, która wzmacnia tkankę kostną i chroni przed urazami, oraz zwyrodnieniami, na które rasa ta jest szczególnie narażona. Karmę, warto więc kupować w klinice weterynaryjnej, po konsultacji ze stałym lekarzem psa. Znając bowiem kondycję naszego pupila i jego dolegliwości, weterynarz będzie w stanie odpowiednio nam doradzić w tej kwestii. Ponadto regularne wizyty w klinice weterynaryjnej , zagwarantują właściwą opiekę i kontrolę nad stanem zdrowia pieska. Pełni on bowiem w naszym życiu zazwyczaj bardzo istotną rolę, a dbałość o niego jest wyrazem naszej miłości. Tematy na forum dyskusyjnym: Pudel miniaturka – Pudel jest elegancki, dumny i sprytny. Pudel miniaturka jest bardzo piękny. Jest imponującą rasą, ponieważ zdobywa wiele nagród na… Pudel duży – Pudel mierzy około 30 cm. Duży pudel troszkę więcej. Waży od 24 do 31 kg. Żyje średnio 12-15 lat. To bardzo ładna rasa. Wymaga odpowiedniego… Pudel toy – Pudel toy jest bardzo ładny. Ze względu na inteligencję i żartobliwą naturę, szkolenie posłuszeństwa jest niezbędne, aby pudel był aktywny… Błękitny pudel – Sierść pudla może być w różnych kolorach. Możliwe są następujące kolory: niebieski, czarny, biały, szary, srebrny, brązowy, kawowy, morelowy… Pudel miniaturka hodowla – Należy pamiętać o usługach groomera, średnio co miesiąc. Pamiętajmy o dobrej jakościowo karmie, we właściwej ilości. Hodowla… Pudel średni hodowla – Hodowla pudla średniego wymaga trochę pracy. Dlatego, jeśli nie masz czasu, nie wybieraj go. Większość właścicieli decyduje się na… Pudel olbrzymi – Pudel olbrzymi wyróżnia się sporą wielkością. Jeśli chcemy, by był zdrowy, kupmy szczeniaka od odpowiedzialnego hodowcy. Unikajmy… Pudel szczeniak – Szczeniaka pudla polecam Ci przede wszystkim szukać w legalnej, dobrej hodowli. Nie kupuj go natomiast w pseudohodowli albo w jakimś… Pudel królewski – Pudel królewski to bardzo piękna rasa. Jeśli lubisz stylizację psów i jeździć na wystawy, szczególnie Ci go polecam. Pudel jest znany ze… W dzisiejszym poście opowiem Wam o psach, które były przeznaczone do polowań na dzikie ptactwo wodne – Pudlach. Pupile tej rasy pochodzą od barbet’a, którego wiele cech zachowały aż do dziś. Charakter psów rasy Pudel Psy tej rasy są niezwykle inteligentne. Bardzo łatwo przyswajają wszelkie nowe informacje i szybko uczą się komend. Pudle są znane z lojalności – jeśli przywiążą się do osoby lub do rodziny, bronią bliskich za wszelką cenę. Dobrze dogadują się z dziećmi. Nie są z natury agresywne. Pielęgnacja Pudli Pielęgnacja Pudli nie jest skomplikowana, ale należy czesać je kilka razy w tygodniu. Warto sprawdzać, czy na sierści nie robią się kołtuny. Rozczesanie ich jest nieprzyjemne i bolesne dla psa. Pudle należy kąpać raz na około półtora miesiąca, lub gdy staną się brudne. Zaleca się prowadzenie tych czworonogów do fryzjera co 6 tygodni. Problemy zdrowotne Pudle nie należą do wyjątkowo chorowitych. Żyją około 15 lat. Mogą cierpieć na skręty żołądka. Ciekawostki o Pudlach inna nazwa tej rasy brzmi Caniche, psy typu Pudel były we Francji nazywane barbetami, mogą one pochodzić z Islandii, psy tej rasy są bardzo pomocne przy różnego typu terapiach chorych dzieci. Profil psa rasy Pudel Kraj pochodzenia: Francja Kraj patronacki: Francja Klasyfikacja FCI: Grupa 9., Sekcja 2. Wzrost: pudel duży: 46- 60 cm pudel średni: 35- 45 cm pudel miniaturowy: 28- 35 cm; pudel toy: poniżej 28 cm Umaszczenie: jednolicie czarna, biała, brązowa, srebrna, morelowa (pomarańczowo-płowa) i czerwona (czerwono-płowa): brązowa - powinna być głęboka, raczej ciemna, jednolita i ciepła; odcień beżowy oraz jego jaśniejsze pochodne, nie są dozwolone, srebrna - musi być jednolita, głęboka; nie może przechodzić w czerń, ani w biel, morelowa (pomarańczowo-płowa) - musi być jednolita; nie może być zbliżona do jasnopłowego, kremowego czy czerwono-płowego koloru, czerwona (czerwono-płowa) - musi być jednolita na całym ciele; absolutnie nie może być zbliżona do pomarańczowo-płowej (morelowej). Obwódki powiek, nos, wargi, dziąsła, podniebienie, naturalne otwory, moszna i opuszki – dobrze pigmentowane. Sylwetka: kłąb umiarkowanie rozwinięty, grzbiet krótki, linia grzbietu harmonijna i zwarta, wysokość w kłębie jest równa wysokości, mierzonej od górnej linii zadu do podłoża, lędźwie mocne i umięśnione, zad zaokrąglony, ale nie opadający, pierś-przedpiersie musi nieco wystawać i być położone dość wysoko, klatka piersiowa sięga dołem do łokcia; szerokość odpowiada 2/3 jej głębokości, u dużych pudli obwód klatki piersiowej, mierzony za łopatkami, musi przekraczać przynajmniej o 10 cm wysokość w kłębie, klatka piersiowa owalna w przekroju, szeroka w części tylnej Szata: włos: lokowaty : obfity, o delikatnej, wełnistej strukturze, bardzo kędzierzawy, elastyczny i odporny na ucisk dłoni, powinien być gruby, gęsty, równej długości; powinien także tworzyć równe loki, sznurowy: obfity, o delikatnej, wełnistej strukturze; gęsty, tworzący charakterystyczne sznury, które powinny osiągać długość przynajmniej 20 cm. Głowa: wyrazista, o prostych konturach, proporcjonalna w stosunku do tułowia, głowa musi być dobrze wymodelowana i nie może być ciężka, masywna, ani zbyt delikatna, czaszka-szerokość wynosi mniej, niż połowa długości głowy, widziana z góry, jest owalna w osi długiej i nieco wypukła z profilu, osie podłużne nieco rozbieżne, łuki brwiowe umiarkowanie zaznaczone, pokryte długą sierścią, bruzda czołowa szeroka między oczami, zwęża się w kierunku silnie zaznaczonego guza potylicznego (u pudli miniaturowych może być on nieco mniej wyraźny), stop słabo zaznaczony, nos dobrze rozwinięty, pionowy profil; szerokie nozdrza, czarny u pudli czarnych, białych i srebrnych ; brązowy u pudli brązowych ; u pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono-płowych-brązowy lub czarny, kufa-grzbiet nosa idealnie prosty, ramiona żuchwy biegną niemal równolegle, kufa mocna, dolny zarys kufy wyznacza żuchwa, wargi umiarkowanie rozwinięte, dość ściśle przylegające, średniej grubości; górna warga spoczywa na dolnej, nie zwisając poniżej, czarne u pudli czarnych, białych i srebrnych; brązowe u pudli brązowych, u pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono-płowych, od ciemnobrązowych do czarnych, kąciki warg nie mogą być przesadnie zaznaczone, zgryz nożycowy, mocne zęby Oczy: wyrażające żywe zainteresowanie; osadzone na wysokości stopu i lekko skośne, migdałowatego kształtu, czarne lub ciemnobrązowe, u brązowych pudli mogą być barwy ciemnego bursztynu Uszy: dość długie, opadające wzdłuż policzków; osadzone w przedłużeniu linii, rozpoczynającej się od wierzchołka nosa i przechodzącej poniżej zewnętrznego kąta oka; płaskie, rozszerzające się poniżej nasady i zaokrąglone na końcach; okryte długą, falistą sierścią, płaty uszu powinny sięgać do kącików warg Ogon: osadzony dość wysoko, na poziomie lędźwi, może być naturalnej długości lub skrócony o 1/3 lub ½ długości, w krajach, w których cięcie ogonów nie jest zabronione, w spoczynku ogon noszony nisko; w ruchu – niesiony ukośnie Podsumowując informacje o Pudlach: nie są z natury agresywne, dobrze dogadują się z dziećmi, stanowią świetne psy rodzinne, ich pielęgnacja skupia się na wyczesywaniu, nie są chorowite, szybko się uczą, słyną z lojalności. Klasyfikacja FCI grupa IX, sekcja 2, nr wzorca 172. Pudel średni to pies o charakterystycznej okrywie włosowej – gęstej i kędzierzawej. Lubi towarzystwo opiekuna, jest wesoły oraz niesamowicie inteligentny. Doskonale radzi sobie w mieście. RYS HISTORYCZNY RASY: Pudle to jedna z najstarszych ras żyjących na świecie. Prawdopodobnie już w starożytności żyły psy zbliżone wyglądem do współczesnych pudli. Na obszarach południowej oraz zachodniej Europy powstało wiele lokalnych podtypów tych zwierząt, więc dokładne ustalenie ich początku jest nad wyraz trudne. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) oficjalnie uznała Francję za oficjalną ojczyznę tej rasy. Natomiast państwa takie jak Niemicy, Hiszpania oraz Włochy również przyznają się do czworonogach. Pierwsza informacja związana z rasą pudel na terenach Polski pochodzi z XV wieku. Jednak wciąż nie rozwikłano jakiej wielkości był dany pies. Pudel średni na obszarach naszego kraju był bardzo popularny wiele lat temu, obecnie można spotkać tylko kilkadziesiąt osobników tej rasy. PUDEL ŚREDNI WYGLĄD: To średniej wielkości pies z bardzo specyficzną kręconą bądź sznurową szatą. Jego długość kufy jest niemal identyczna z długością czaszki. Z kolei długość tułowia pudla średniego zmierzona między łopatkami, a jego guzem kulszowym jest odrobinę większa niż wysokość tego psa w kłębie. Ma on głowę wyrazistą, proporcjonalną, o prostych konturach. Pudel średni ma czaszkę o owalnym kształcie o lekko wypukłym profilu. Łuki brwiowe są umiarkowanie zaznaczone oraz mocno pokryte długimi włosami. Jego bruzda czołowa między oczami jest szeroka i zwęża się w kierunku guza potylicznego. Czworonóg ten ma stop słabo zaznaczony. Uszy u tych psów są dość długie, opadające wzdłuż boku głowy, rozszerzone u swej nasady, zaokrąglone na ich końcach. Płaskie, obfito owłosione, sięgające do kącików warg zwierzęcia. U rasy tej występuje dobrze rozwinięty nos, z szerokimi nozdrzami, w kolorze zależnym od maści czworonoga. Jego oczy są skośnie ustawione, w kształcie migdałów, zabarwione na ciemnobrązowo lub czarno. Szyja zaś jest mocnej budowy, lekko łukowato wygięta poniżej karku, a klatka piersiowa jest głębsza niż szersza i sięga ona do łokcia. Pudel średni ma kończyny proste i równolegle ustawione, a jego ogon jest wysoko osadzony, na poziome lędźwi. Sierść zbudowana jest z włosa o lokowanej, kręconej strukturze, delikatnego, ale w dotyku wełnistego. Charakteryzuje się dużą odpornością na odkształcenia. Akceptowana maść pudla średniego to czarna, biała, brązowa, srebrna, morelowa i czerwona. Psy należące do tej rasy żyją przeciętnie 15 lat, a wysokość ich w kłębie wynosi od 35 do 45 cm. Natomiast ich masa ciała to 7 – 11 kg. W Polsce szczenię pudla średniego trzeba zamawiać z dużym wyprzedzeniem, a jego cena wacha się w granicach 3500-5000 zł. Miesięczny koszt utrzymania tego zwierzęcia wynosi 100-150 zł. PUDEL ŚREDNI PIELĘGNACJA I ZDROWIE: Regularne wyczesywanie futra to podstawa pielęgnacji u tego psa. Kąpiel także należy do jednych z istotnych czynności związanych z kosmetyką pudla. Po umyciu okrywy włosowej należy zwierzę wysuszyć, tym samym powodując wyprostowanie włosa. Taka praktyka przydatna jest w momencie strzyżenia i przycinania sierści. Oczywiście gdy właściciel nie ma czasu na tworzenie wymyślnych fryzur, można czworonoga zabrać do salonu fryzjerskiego dla psów lub strzyc go na krótko. Warto zwracać uwagę na okolicę oczu pudla, ponieważ oczy często ropieją i łzawią. Uszy także potrzebują stałej kontroli i czyszczenia. Ze względu na ich budowę oraz obfite pokrycie sierścią, w ich wnętrzu często gromadzi się większa ilość brązowej wydzieliny. Pudel średni jest psem długowiecznym o doskonałym zdrowiu. Zwierzęta te nie musza być karmione w sposób wyjątkowy. To normalne psy, które mogą być karmione dobrej jakości suchą lub mokrą karmą, a nawet własnoręcznie przygotowanymi posiłkami w domu, lub metodą BARF. Słowo „pudel” z niemieckiego („pudeln”) oznacza „pluskać się”. Z kolei język francuski ma na te psy określenie „caniche” co znaczy „pies na kaczki”. Jak można się domyślić wszystkie te wyrażenia związane są bezpośrednio z rolą tychże zwierząt jaką w przeszłości odgrywały. Pierwotnie stanowiły one główną pomoc myśliwych w trakcie polowań na dzikie ptactwo. Także ich słynna fryzura „na lwa” była ściśle powiązana z pracą jaką wykonywały. Pudel miał golony zad i tylne łapy na krótko po to, aby ułatwić mu poruszanie się w wodzie. Natomiast sierść na przodzie ciała psa pozostawała długa, by zwierzę było chronione od zimna. PUDEL ŚREDNI CHARAKTER I USPOSOBIENIE: Obecnie można wyróżnić cztery odmiany pudla, mianowicie – duży, średni, miniaturowy oraz toy. Pudel średni jest ruchliwszy od królewskiego i jest spokojniejszy od odmian od niego mniejszych. Są to zwierzęta opanowane, ale mają w sobie dużo radości oraz chęci do zabawy. Potrzebują uwagi ze strony swego właściciela oraz częstego kontaktu. Gdy poczują się zaniedbane, będą domagały się zabaw z opiekunem np. przy pomocy szczekania czy przynoszeniem zabawek. Bardzo szybko się uczą i zawdzięczają to swej wysokiej inteligencji oraz ukierunkowaniem na człowieka. Mogą bywać zazdrosne o swojego opiekuna. Doskonale dogadują się z innymi psami, jak również z większymi dziećmi. W związku z ich dużą współpracą z człowiekiem oraz bystrym umysłem, pudel średni będzie psem odpowiednim dla praktycznie każdego. Nawet dla osoby początkującej, niemającej doświadczenia w prowadzeniu psa. Jedynie czego najbardziej potrzebują od strony człowieka to dużej ilości czasu na długą, staranną oraz częstą pielęgnację sierści. Pudel średni w czterech ścianach jest spokojny, ale uwielbia zabawę i wszelkie pieszczoty. Potrafi idealnie dostosować się do trybu życia swego właściciela, ale tylko w sytuacji, gdy ten będzie w stanie poświęcać część czasu dla pudla. Czworonogi te kompletnie nie nadają się do życia w kojcu oraz nie powinny być długo same w domu. Zapisz się na newsletter!

jak wygląda pies pudel